از لحظه ای که صبح چشمهایم را میگشایم
تا شب که با التماس بخشش از شادی چشمهایم را میبندم،
به این واقعیت واقفم که
دخترم در قید حیات نیست و قلب مهربانش برای همیشه از طپش افتاده است.
ولیکن گاهی اوقات این حقیقت چنان مرا از خودبی خود می کند
که احساس می کنم قلبم خالی شده
و در سینه ام فرومی ریزد
No comments:
Post a Comment